Ew perdeya reş û tarî 
 Ko ji çavên reş û diyarî 
 Min ji ruwê xwe kişand 
 Li ber çavê xwe çirand 
  
 Avêt paş sed çiyayî 
 Nava hezar dergayî 
 Min gemera guhê xwe bi zemzemeke nû şuşt û 
 Mîkrobên canê xwe bi dermanekî kuşt 
  
 Ew kufeyka tûfeylî,ko dil dil de diçirî 
 Min kodê de rakir hêlîna wê xirabkir û belavkir 
  
 Li rojên derbasbûyî,li rastiyên kevnara 
 Li hevalê neheval cara pêşî silavkir 
  
 Ew zingara di mejî ko mejiyê min dimijî min bi kêrê 
 Xeritand û bi agir şewitand û paqijkir paqijkir serê 
 Xwe min avêt ji derdê xwe bi çavekî bêperde bi guhekî 
 Bêgemar di bin ser rêka teze bi mejîkî bêzingar êdî bi 
 Dîtina xwe bi bihîstana xwe bi vana xwe bi mejî û bi 
 Rêveçûna xwe jî ez bûm însanek nû perestekê oleke nû 
 Û di bajarê dil de min avakir keleheke nû