xwedê û wext xelet hatiye xetimkirin 
 naqosên dêran kerr... 
 minare kin... 
 doktrînên dekolte lixwekirî evdal... 
 sarincên ji baranên derengmayî, derengbarî hatibû 
 damezrandin, bi derbeke neşterê ya dirinde, şolî bûne 
 barûyên ji evînên nukleerî, di serdabên ji krîstalên rokoko 
 hatibûn kemilandin qîtik qîtikî bûne, ji xewnên bêxwedî 
 xeyîdîme, pekiyame û hatime janya, ji nalînên min re 
 vokalîstiyê bike 
 (ji qevmê pezkoviyan re xew heram e) 
  
 peykerekî: antîk, derîzî û mîtolojîk im, nêm ji min dihere, li 
 ezmanê hundirê min, qaqlîbaz firînên kamîkazeyî li dar 
 dixin, kovanên genimî, li ber aşên êşan, kêliyekê jî aş nabin, 
 aj nabin, hûr dibin û hey hûr dibin, ji elfabêtan tîpek kêm 
 dibe ku dimirim, w... ey waweylê janya, kezeba min dike di 
 devê min re derkeve ji qehra... 
  
 çiqas êvarên şînboz bihurîn û çûn ji keştiya xeyalan 
 çirûskeke serzer peya nebû, li peravên hestên min ên hestî û 
 çermmayî, pêxemberekî sexte di nav kirasê xwe yê 
 gewrîboz de, bi derewan be jî dest dirêjî min nekir, min 
 venexwend cemeata xwe, ferîşteyeke fahîşe sing venekir, 
 maran jî ez ji kom û refên xwe aferoz dikirim, bi qasî yez- 
 danekî bêqûl tenê dimam, mezhebên şêx û mirîdên wê ez, 
 min diafirand di çarmixan de, min her çavê xwe li destmal- 
 ka bixwîn, ya destê weronîkayê digerand, bi îskeîskeke zen- 
 garî, mîna guran tim dizûrriyam, hosteyê dînîtiyê mam, 
 goştê hov ji te re ricifeke ruh divê, 
 nêrîneke şêtiya şûran divê, 
 ez heta qirikê binicihê tirbê 
 ..............................hilnayêm janya 
 ..............................hilnayêm porkurê 
 ..............................di tirban de hilnayêm ha! ! ! 
  
 a li eniya te nivîsî ne ne qeder e, soneya serpêhatiya temenê 
 min e, dengê min diêşe, welê bi sewteke berz û peritî min 
 dilê xwe têr rehet nekir li qîrîniya navê te, çirreke şiîr 
 didoşim ji hewraniyên sipîboz ji bona çivîkên çavên te xwezî 
 janya min îmana te ya rewnaq bihewanda, xwezî berxê ji 
 xeynî te pê ve, bi tu fikaran min tehma hişê xwe xera nekira, 
 bêxem min tu li suqulîka xwe bikira û sûk bi sûk bigeren- 
 da, di şaneşînên nêrgiz û nesrînan de, min devê te biki- 
 ra zîndana zimanê xwe 
 lê xwedê û wext xelet hatiye xetimkirin 
 ez hêmayeke heyama hewaran, 
 di herban de nîşangeha riman 
 serî gog, çav xar, zikçirîyayî 
  
  
 fermo janya êdî tu dikarî xwe bikujî! ... 
  
  
 Rênas Jiyan